2013 – Oost-Engeland en Londen
Het verslag staat onder het overzicht van de gevaren route:
Vrijdag 12 juli 2013 – Blocq van Kuffeler-Amsterdam -15,3NM – 3,5 uur
Deze vakantie staat Oost Engeland op de planning. De hele week de verwachtingen in de gaten gehouden en het ziet er goed uit.
Wij willen vanuit IJmuiden pal west richting Lowestoft varen. Dat is precies 100 mijl, net iets te lang voor een dagtocht. Wij kiezen ervoor om eind van de middag te vertrekken, zodat wij met licht weggaan en in ieder geval met licht aankomen.
De verwachtingen hebben de hele week al in de aten gehouden. Van zaterdag op zondag beloofd een rustige nacht te worden met een rustig noordelijk windje 2-4. De nacht van zondag op maandag lijkt er heel erg weinig wind te zijn die ook nog eens van noord naar zuid zal krimpen.
Wij willen graag zaterdagmiddag uit IJmuiden vertrekken.
Na het werk is het plan te vertrekken richting Amsterdam. Thijs brengt ons weg en Maaike vindt het ook wel leuk nog even met elkaar een hapje te eten. Het wordt “snel” een hapje in de jachthaven van Naarden. Daarna nog even de sprayhood ophalen waar wat reparaties aan gedaan moesten worden en vertrekken. Bij de boot aangekomen hangt er een mooie tekening van de buurmeisjes die ons een fijne vakantie wensen.
Uiteindelijk is het rond 21:15 uur voordat wij uit de Blocq van Kuffeler vertrekken. Met een lekker ruim en rustig windje varen we richting de Oranjesluizen. Vlak voor Durgerdam, het is inmiddels donker geworden, wordt het ook nog eens druk met 4 oplopende beroepsschepen. Excat 12:00 uur draait de Schellingwoudebrug en varen wij richting Oranjesluizen. De sluisdeuren staan open, maar het duurt nog erg lang voordat wij groen licht krijgen. Bij het uitvaren van de sluis was het al niet anders: de deuren stonden al lang open, maar het licht bleef op rood. Uiteindelijk via de marifoon geïnformeerd: geen reactie via de marifoon, maar de lichten gingen wel op groen.
Even voor half 2 meren wij aan bij Amsterdam Marina. Het is later dan gepland, maartoch goed dat wij dit eerste stuk al hebben gevaren. Nu kunnen wij morgen lekker rustig aan voorbereiden op de oversteek.
Vertrek: 21:45 Aankomst: 01:30 gevaren: 15 NM op de GPS
Zaterdag 12 juli 2013 – Amsterdam-Lowestoft – 124 NM – 21 uur
Het blijkt dat wij een ingang te vroeg hebben genomen naar de nieuwe Marina Amsterdam en wij liggen in een deel dat nog niet in gebruik is. Toilet en douche kunnen wij dus niet gebruiken, daarom maar even wat aantodderen in de boot. Na het ontbijt vertrekken wij richting de sluis van IJmuiden. Het grootzeil staat bij en al motorsailend schieten wij over het Noordzeekanaal (als enige ook netjes de kegel opgehangen;-)
Het is klokslag 15:00 uur als wij de kleine zeesluis weer uitvaren en ons klaarmaken voor de oversteek. Vanuit de sluis zijn wij de enige die rechtdoor gaan. De meeste stoppen bij de marina en een enkel jacht gaat linksaf richting Scheveningen. Op het strand bij Bloemendaal is een groot feest aan de gang. De lichtshow is goed te zien en de muziek is goed te horen. Uiteindelijk zullen wij er ons over verbazen als we tot zeker 30 mijl (50km!) de zware dreunen van de muziek nog kunnen horen. Ongelooflijk hoe ver dat geluid over het water draagt!
Wij blijven net aan de zuidkant van de aanloop naar IJmuiden als we gelijk met een groot zeeschip, dat wordt begeleid door een pilot, richting zee varen.
Een groot aantal zeeschepen liggen op 4-5mijl vanuit de kust voor anker. Het is inmiddels 17:00 uur als wij het laatste schip dat voor anker ligt passeren en alleen nog maar water voor ons zien. We zeilen dan heerlijk met windje 3-4 uit NNW. Als we dat houden, zijn we vroeg in Lowestoft. Maar helaas, even voor 7 uur valt de wind al weg en moeten we de motor starten. Jammer maar helaas!
Na de zonsondergang hebben wij nog even profijt van een stukje nieuwe maan, maar ook deze verdwijnt rond middernacht achter de horizon en laat ons achter met een donkere nacht. Het is niet zo druk, maar we peilen toch regelmatig een schip uit zeker te zijn.
Met de motor aan, kunnen wij ons ook gemakkelijk veroorloven de radar aan te zetten, wat e.e.a. een stukje makkelijker maakt. De radar blijkt echter een behoorlijke stroomvreter te zijn en zorgt ervoor dat de accu toch langzaam wat leger raakt. Heel vreemd, maar dat moet ik nog maar eens uitzoeken.
Als het rond 5 uur wat lichter wordt, gaat de radar uit en niet veel later laat de accumonitor zien dat de accu’s ook weer op volle sterkte zijn. Het weer is niet zoals voorspeld: ons was een mooie zonnige dag voorspelt, maar wij zien een grauwe ochtend in een heel klein wereldje. Als Lowestoft minder dan 2 mijl van ons vandaag is, beginnen wij pas voorzichtig van contouren van het land te zien.
Even voor 9:30 uur vragen wij toestemming om Lowestoft binnen te varen en de lichten gaan voor ons van triple rood naar groen. In de haven is het druk en zien wij de Spazio van Bob en Hilde liggen. De Spazio is een Elan 380 die bij ons aan de steiger ligt. Ze blijken net een uurtje voor ons binnen gekomen te zijn nadat ze in IJmuiden een schutting voor ons hadden gehad.
Wij duiken even ons bedje in en zetten de wekker om 12:00 uur. Daarna lekker douchen en een ontbijtje. De vakantie is nu echt begonnen!
Vertrek: 12:30 Aankomst: 09:30 gevaren: 121 NM op de GPS
Maandag 15 juli 2013 – Lowestoft
Vandaag besluiten wij nog een dagje in Lowestoft te blijven en de trein naar Norwich te nemen. Norwich schijnt een leuk stadje te zijn om te bezoeken. Het stationnetje van Lowestoft is vlak bij de marina en met 50 minuten ben je met de trein in Norwich.
In Norwich aangekomen eerst maar een (lekkere) kop koffie gedronken bij Costa. Een “medium” koffie; bijna een halve liter! Maar wel een lekkere kop.
Daarna een lange wandeling door Norwich gemaakt. In de Castle Mall nog wat boodschapjes gedaan, daarna via de Norwich Market (vaste, overdekte marktkraampjes), door de Royal Arcade (winkelpromenade in Art Deco stijl), in het nieuwe Forum geweest en doorgelopen naar the Cathedral of St. John the Baptist, via een boog naar de Norwich Cathedral en tenslotte weer terug naar het station gelopen.
Door heel de stad vind je dezelfde gorilla’s, groot en klein, maar steeds anders beschilderd. Heel grappig om te zien, maar het hoe en waarom hebben wij niet kunnen ontdekken. In de Norwich Cathedral was het koor onder leiding van de dirigent met een repetitie bezig. Het koor stond midden in de kerk, het klonk prachtig en was leuk te zien.
Om 17:00 uur de trein terug naar Lowestoft waar wij in de Harbour Inn een borretje hebben genomen en de menukaart voor het diner hebben bekeken. Dat zou het vanavond worden.
Dinsdag 16 juli 2013 – Lowestoft – Orford (River Ore) 34 NM – 7 uur
Rond 10:00 wilden wij vertrekken om optimaal van de vloedstroom (naar het zuiden) te kunnen profiteren en nog voor hoog water bij de rivier de ore aan te komen. In eerste instantie hadden wij het plan naar Southwold te gaan, maar een flottielje van de toervaarders met 9 schepen gingen van Lowestoft naar Southwold. Het leek ons niet zo’n goed plan om daar weer tussen te liggen in Southwold. Daarom hebben wij ons plannetje aangepast en besloten we naar Orford, de rivier de Ore te gaan.
Klokslag 10 uur vertrekken vragen wij netjes op kanaal 14 toestemming om de haven te verlaten en gaan wij onder een waterig zonnetje onderweg naar het zuiden. Er staat een rustig windje 3 uit het zuiden waardoor wij steeds een paar slagen moeten maken, maar zo aan de wind toch lekker vooruit komen. Het duurt niet lang voordat we de stroom ook daadwerkelijk mee beginnen te krijgen. Een Dehler 35 die net na ons uit Lowestoft vertrekt gaat het eerste stuk op de motor, maar wij houden hem op zeil aardig bij. Zodra de Dehler ook onder zeil verder gaat, lopen wij langzaam maar zeker uit en zullen hem bij de rivier zo goed als uit het oog verliezen. Het blijft toch ook altijd een beetje ene wedstrijd 😉 De wind neemt helaas steeds verder af, maar door het stroompje dat we mee hebben, blijven we toch rond de 6 knopen gaan.
Een lange tijd hebben wij nog overwogen om toch naar de Deben te gaan i.p.v. de Ore omdat het nu eenmaal makkelijk is van de Deben naar de Ore te varen, dan andersom. Uiteindelijk toch maar besloten de Ore in te varen. Een spannende invaart waar je erg alert moet zijn. Het blijkt dat de boeien, die wij van 4 jaar geleden nog in de GPS hadden staan, een aardig stukje zijn opgeschoven. Wij komen ongeveer 1,5 uur voor hoog water bij de monding van de Ore en dan is het heel erg spannend als je bij de Oxley boei al ziet dat er maar 90 cm water onder kiel blijft staan. Het water klotst alle kanten op en dan is het vreemd om dicht bij het land te blijven varen, omdat je de neiging hebt de zee meer op te zoeken. Even later hebben wij ruim 3,5 knoop stroom mee en hebben wij nog maar 70 cm water onder de kiel. Het gaat gelukkig allemaal goed en al snel liggen wij aan een mooring bij het plaatje Orford. De bijboot wordt alvast opgeblazen, zodat wij van dat obstakel in de voorpunt af zijn. Voorlopig alleen nog maar op het voordek.
Wij blijven aan boord en genieten van een mooie zomeravond (nog niet echt heel warm, maar wel lekker).
Vertrek: 10:00 Aankomst: 17:00 gevaren: 35 NM op de GPS
Woensdag 17 juli 2013 – Orford-Woodbridge – 19,5 NM – 5 uur
De bijboot had ik gisteren al opgepompt en op het voordek gelegd. Vanochtend zijn wij met het bijbootje naar het stadje Orford gevaren. Daar hebben wij wat gewandeld en bij een bakker een kopje koffie met wat lekkers erbij genomen. De piepkleine huisjes vallen echt op, zo ook het bakkerijtje; een persoon kan zich net een keer omdraaien, maar dan houdt het echt op.
Onderweg nog wat gerookte zalm (lokaal gerookt) meegenomen. In de zeilclub heb ik nog snel een douche genomen. Ik had geen handdoek bij me, maar gelukkig lag er een handdoek moederziel alleen in de kleedruimte van de zeilclub 😉
Terug bij de boot aangekomen hebben wij overlegd wat wij zullen doen: nog een stukje doorvaren de Ore op naar Aldeburgh of lukt het toch de Deben op te gaan? Na veel wikken en wegen en vooral uitzoeken hoe het met het tij en de stroom loopt, besluiten wij de Deben op te gaan. Hoewel de havenmeester gisteren aangaf dat het niet mogelijk is in één tij naar de Deben te gaan, denken wij dat het wel moet lukken. Nog een keer rekenen, de stroom nog een keer bekijken en vergelijken met met meest ondiepe stuk dat wij op de heenweg tegenkwamen, zijn wij eruit: we moeten om 14:00 uur UK tijd vertrekken, dan is het opkomend tij en kunnen wij ons eventueel veroorloven om vast te lopen.
Op ons gemakje varen wij op de fok de Ore af. Het gaat niet zo snel, maar we hebben geen haast. Hoog water in de Deben is rond 19:30 uur. Constant houden wij de dieptemeter in de gaten, wij hebben stroom tegen, maar het loopt voorspoedig.
Zodra wij de derde “pillbox” voorbij zijn hebben wij bijna 4 knopen stroom tegen, maar de genua en de motor zorgen ervoor dat wij toch nog vooruit komen. Van de heenweg weten wij dat het spannende moment bij de Oxley boei komt. Heen zijn wij deze strak aan de oostkant gepasseerd met 90 cm water onder de kiel (2.90 mtr dus) Op de documentatie die ik heb gelezen staat dat de baken zich steeds verder naar het westen verplaatsen, waardoor ik nu besluit de Oxley aan de westkant te passeren. Goed gedaan! Want wij houden nog 40 cm water onder de kiel, terwijl wij nu bijna 2 uur verder van hoogwater zitten dan op de heenweg. Trots op onze keuzes.
Nu gaan wij met een windje 2-3 uit ZZE verder richting de Deben. De stroom licht mee, maar het is maar een stukje van ruim 4 mijl. De tekeningen van de ingang van de Deben hebben wij op de kajuit geplakt en dat bevalt erg goed. Bij de ingang van de Deben moet je de lijn West Knoll-Mid Knoll goed houden terwijl er veel stroming over dwars is. Ergens gelezen we, dat het slim is een punt op het land te houden in de lijn van deze twee boeien. Dat blijkt een gouden tip te zijn, want anders is het inderdaad lastig die lijn vast te houden. Wij houden het dak van een loods in lijn met de groene Mid Knoll.
De tocht loopt voorspoedig en het lijkt erop dat wij Woodbridge gemakkelijk voor hoogwater zullen halen. Hoezo, “niet in één getij”??
Het loopt voorspoedig: het weer is geweldig, zon, een kabbelend windje 2, rond 25° en een prachtige natuur. Toppie dus!
Onderweg is het manoeuvreren tussen de vele schepen die aan de mooring liggen. We roepen de havenmeester van Woodbridge via de marifoon op (het telefoonnummer blijkt niet te werken) om een plekje te reserveren. Als hij hoort dat wij 2 meter diep steken vraagt hij of wij het wel zeker weten, maar volgens onze berekeningen hebben we meer water dan 4 jaar geleden en toen is het ook gelukt, dus geef ik aan dat wij misschien een beetje hulp van hem nodig zullen hebben (4 jaar geleden trok hij ons met de val van het grootzeil het schip onder helling, zodat wij over de richel naar binnen konden komen).
Wij zien in het begin van de Deben de Nederlandse flotielje aan de moorings liggen en verbazen ons er een beetje over dat ze niet verder de prachtige rivier (want dat is de Deben zeker) zijn opgevaren. Wij zijn blij dat we ons eigen plan kunnen trekken en lekker door kunnen varen naar Woodbridge.
Een stuk verder zien wij een Nederlands zeilschip dat is gespiest door de boegspriet van een aan de mooring liggend Engels schip. Lijkt een minder handige manoeuvre te zijn. Even later zien we een ander Nederlands schip hulp bieden.
Wij varen onder zeil verder en komen tot de conclusie dat wij Woodbridge makkelijk halen voor hoog water (19:21). Kijken of wij over de drempel komen…spannend.
Als wij vlak bij de haven varen worden wij opgeroepen door de havenmeester; hij adviseert nog even aan de mooring tegenover de haven te liggen tot 19:15 omdat er nog maar 1.85 mtr water staat. Hij vaart de rivier af, maar geeft aan dat hij hoopt rond die tijd terug te zijn.
Op de peilstok zien wij inderdaad 1.85 staan en maken dus vast aan de mooring. Wij ruimen de zeiltjes al op, de huik om de genua en wachten op hoger water. Van de vorige keer weten wij dat we echt 2 meter nodig hebben. De fietsjes leggen wij in de bijboot; scheelt toch. Even na kwart over zeven zien wij nog geen havenmeester, maar besluiten wij het er voorzichtig op te proberen. Heel langzaam varen wij op naar de drempel, maar blijven erop steken. Op dat moment roept de havenmeester ons op om te informeren of het ons is gelukt binnen te komen. Als ik aangeef dat we net op de drempel liggen vraagt hij ons weer terug te gaan en het opnieuw te proberen zodra hij terug is. Op mijn vraag wanneer dat is, geeft hij aan: “nu”. Als we om ons heen kijken zien wij niemand, maar komen er 2 zeilboten binnen. Het blijken het gespietste schip en zijn helper te zijn. Even later zien wij het hoofd van de vriendelijke havenmeester boven het schip met problemen uitsteken, want hij zit aan de (andere) zijkant vast met zijn bootje en heeft het onfortuinlijke schip een sleepje gegeven. Wij gaan rustig achter hen aan in de verwachting weer op de drempel te blijven steken, dat doen wij ook, maar als Hettie naar de voorkant van het schip loopt, komen wij toch over de drempel heen: millimeterwerk dus.
Het was een prachtige dag en trots zijn wij op de manier waarop wij deze reis weer hebben gepland.
Donderdag 18 juli 2013 – Woodbridge
Vandaag blijven wij uiteraard in Woodbridge. Van de vorige keer dat wij de Oostkust van Engeland bezochten weten wij nog dat wij een van de leukste plekken vonden en dat vinden wij nu weer! Het is er rustig, maar in het stadje is toch voldoende te doen. Aardig wat winkeltjes, pubs en alles wat een mens nodig heeft. Vandaag de fietsjes gepakt en via de tourist information (bij de Library, net achter de winkelstraat) op pad gegaan naar Sutton Hoo, een historische plek waar ze vanuit de opgravingen van oude schepen veel over de historie van Engeland en specifiek dit gebied te weten zijn gekomen. Wij hebben het wandelpad langs de Deben stroomopwaarts genomen, dat is beter dan langs de drukke provinciale weg, waar de auto’s ook nog eens aan de verkeerde kant van de weg rijden 😉
In Sutton Hoo hebben wij een uurtje gewandeld door een mooie omgeving met regelmatig uitzicht over de Deben.
Na de wandeling in Sutton Hoo hebben wij buiten geluncht bij de pub vlakbij de brug over de Deben. ’s Middags nog wat in Woodbridge rondgehangen en ’s avonds naar onze favoriete pub voor een lekkere maaltijd. Helaas, dat viel echt tegen. De vorige keer hebben wij hier steeds zo lekker gegeten, maar vandaag was het echt niet goed: de kippenborst was zo zwart als roet. Jammer, maar het bier smaakt er goed 😉
Vrijdag 19 juli 2013 – Woodbridge – Deben (Mooring) – 4,7 NM 1,0 uur
Vandaag een rustige ochtend gehad, lekker gedoucht en rustig ontbijt genomen. Het weer is nog steeds heerlijk zomers. Wij besluiten de fietsjes te laten staan en lopend naar St. Mary’s te lopen, het kerkje in het dorp dat op van afstand kunt zien. Steeds meer dingen beginnen we te herkennen van 4 jaar geleden. Het is en blijft een erg leuk stadje. Het het pleintje vlak bij St. Mary’s hebben een kopje koffie gedronken; heerlijk weer nog steeds.
Terug op de haven besluiten we de Tide Mill een bezoekje te brengen; hij zal om 3 uur vanmiddag draaien. Een leuke privé rondleiding gekregen van een enthousiaste vrijwilligster gekregen die er niet veel vanaf wist maar wel veel sprak.
Het wijntje en biertje in het zonnetje tegenover de Tide Mill smaakten voortreffelijk en wij hebben onze eerste scone gescored!
Wij besluiten vanavond weer te vertrekken. Vanavond is het even voor tien uur hoog water en dan zou het ongeveer 5 cm hoger moeten staan dan toen wij aankwamen. Voor het zover is gaat de barbeque nog even aan, want daar is volop gelegenheid voor in de marina.
Het is even voor half tien als wij de trossen os gooien. De meter bij de drempel geeft aan dat we nog even geduld moeten hebben; hij staat op 1.85mtr. De havenmeester komt nog even aanlopen wat mij de kans biedt nog even een Tide Mill Marina poloshirt te kopen (had ik vorige keer al willen doen).
Wij varen een mijl of 4 de Deben af en besluiten in de Hemley Bay het anker uit te gooien. Onderweg komen er nog een paar gekken in een onverlichte speedboot een paar keer hard varend voorbij denderen. Het is inmiddels echt donker geworden, gelukkig dat de maan nog een beetje bij schijnt. Het anker lijkt de eerste keer niet goed te houden, dus gooien we het nog eens uit. Dit maal lijkt het beter grip te hebben.
Zaterdag 20 juli 2013 – Deben –Woolbridge – 17,5 NM – 3,5 uur
Bij het kenteren van het tij, rond 5 uur, word ik toch even wakker en kijk of alles nog goed gaat. Het ankeralarm staat er wel op, maar ik ben dan toch waakzaam. Een uurtje later steekt de wind op naar ruim 20 knopen (windkracht 5 dus). De buurman is dan al bezig om los te maken en vertrekt. Terwijl Hettie slaapt maak ik me ook gereed om eventueel weg te gaan. Als Hettie even later ook wakker wordt nemen wij een ontbijt en vertrekken rond 8 uur richting de monding van de Deben. Vlak voor de monding besluiten we het grootzeil ook bij te zetten en maken direct wat meer vaart.
Op het fokje varen wij in een rustig gangetje en tegen de stroom in de Deben af. Bij de monding, waar het waterpeil het laagst is, houden wij nog ong 70 cm water onder de kiel: weer goed uitgekiend dus.
Naar de monding van de Orwell is het minder dan 4 mijl varen maar het is pal voor de wind. Met grote scheepvaart is het rustig, slechts een groot cruiseschip komt Felixstowe uit. Aan de wind varen wij tenslotte de Orwell op. Onderweg komen de herinneringen van 4 jaar geleden weer langzaam boven drijven, leuk is dat. Toen zijn wij Pin Mill gewoon voorbij gevaren, maar nu willen wij daar even voorbij stoppen bij Harwich Royal Sail Club stoppen. Wij zijn natuurlijk nog erg vroeg en liggen aan de buitenkant van de steiger. Er staat nog steeds aardig wat wind uit NNE, waardoor wij aan de steiger aan lagerwal liggen en niet erg comfortabel. Even overleg met de zeer vriendelijk havenmeester biedt de oplossing, want hij heeft een plekje in een van de (beperkt beschikbare) boxen. De Harwich Royal sailing club blijkt 900 leden te hebben terwijl er naar onze schatting maximaal 80 boten kunnen liggen. Ze hebben er recent een prachtig mooi clubhuis gebouwd met evenzo mooie faciliteiten.
’s Avonds hebben wij het smalle wandelpad naar Pin Mill gevolgd en hebben daar lekker gegeten. Gelukkig hadden wij eraan gedacht een zaklampje mee te nemen, want de terugweg was donker.
Zondag 21 juli 2013 – Woolbridge-Orwell (mooring) – 1 NM – 1uur
Vanochtend vroeg blijkt het erg mistig te zijn en miezert het een beetje. Het luik en de raampjes maar even dicht gedaan en weer lekker ons bedje in gekropen. Pas laat in de ochtend gaan wij aan het ontbijt en maken er een beetje een luierochtend van.
Van de havenmeester krijgen wij toestemming tot een uur of 4 op ons plekje te blijven liggen.
We wandelen door een smal bospaadje naar het plaatsje Woolbridge. Onderweg schrikt Hettie zich helemaal wezenloos als op nog geen meter voor haar een fors uitgevallen eekhoorntje midden op het pad zit. Het heeft er alle schijn van dat het diertje het niet meer lang zal maken, want veel haast om weg te komen heeft hij niet. Uiteindelijk kruipt hij voorzichtig de struiken in. Ja, ook dat hoort bij de natuur.
Het paadje komt uit op den groot grasveld wat is ingenomen door honderden mensen met caravans en een paar grote tenten: een gezellige boel. Een groepje mensen van alle leeftijden spelen met elkaar cricket.
Wij bezoeken het mooie kerkje nog even en vullen het nog maagdelijke gastenboek in voordat wij over de weg weer richting haven lopen. In het dorpje is niet veel te beleven want er staan alleen maar wat huizen.
Op de haven nemen wij nog wat te eten voordat wij ons klaar maken te vertrekken. Wij hebben het idee opgevat om richting Ipswich het ankertje uit te gooien en dan morgenochtend door te varen naar de marina in Ipswich. Het is een heerlijke middag en avond met prachtig weer. Nog voordat de zon prachtig ondergaat, zien we de vollen maan al staan. Wat kan het leven toch prachtig zijn!!
Maandag 22 juli 2013 – Orwell (mooring)-Ipswich – 3,0 NM – 1 uur
Na een rustige (maar warme) nacht worden wij heerlijk wakker midden op de rivier de Orwell. Het is jammer dat de auto’s die over de Orwell Bridge rijden zo goed te horen zijn, anders zou dit de perfecte plek op aarde kunnen zijn.
We ontbijten nog voordat we zijn aangekleed en kijken daarbij uit over de mooie rivier. Verse warme broodjes, een eitje met gerookt spek, jus d’orange en een kopje thee: wij doen het ermee.
Na het ontbijt kleden wij ons fatsoenlijk aan en trekken het ankertje omhoog. De fok draaien we uit en daar gaan we. Er staat maar heel weinig wind, we proberen tegen de stroom in nog terug te varen, wat een snelheid over grond van minder dan 1 knoop oplevert. Als we weer terug zijn op de plek waar we hebben geankerd, zetten we toch maar koers naar Ipswich. De wind valt dan zo veel weg dat we de boeien niet meer kunnen ontwijken, dus rest ons niets anders dan de motor te starten. Met het motortje op een kleine 1500 toeren varen wij rustig richting de lock van Ipswich. Als we ons op kanaal 68 melden krijgen wij groen licht en kunnen we gewoon doorvaren. Omdat het al bijna hoogwater is, staat de sluis gewoon open.
Bij Neptune Marina krijgen wij een prachtig plekje aangewezen op E22. Met de neus naar de stad gericht kijken wij uit over het water en zien tientallen schepen vertrekken die meedoen aan een race (of tocht), de Reed’s. Moeten we nog maar eens uitzoeken wat dat voor evenement is.
Nadat we in het havenkantoor uitgebreid worden geïnformeerd over wat er allemaal te doen en beleven valt, stappen wij op de fietsjes en maken een ommetje door Ipswich door het Christchurch park en het Alexandra park. Bijna terug, halen wij bij de pub Nelson nog een biertje en genieten van het heerlijke weer: rond 30 graden en strak blauw.
Na het boodschappen doen spreken wij Ed en Monique van de Blu, ook een blauwe Elan 333, uit de vereningingshaven van Hoorn. Leuk te horen dat ook zij aan de Elan 333 zijn “blijven hangen” nadat ze in Croatie er een hadden gehuurd. Tja, de Elann 333’s zijn ook heerlijke schepen. (nee, hij is niet te koop! ;-))
Dinsdag 23 juli 2013 – Ipswich
Vandaag een dagje Ipswich. ’s Ochtends zijn wij op de fietjes gestapt met als doel wat meer van de omgeving te zien. Van de marina kregen wij een speciale fietskaart waar de fietsroutes ingetekend zijn. Hier en daar wat gescheiden fietspaden, maar ook steeds delen over de weg. Het is daar niet plezierig fietsen; de auto’s, en vooral bussen, komen rakelings langs je heen. Nadat het fietspad ook plots een dead-end bleek te zijn besloten wij naar de boot terug te fietsen en de stad in te lopen.
’s Avonds hebben we lekker aan boord gegeten en nog gezellig een biertje gedronken bij Ed en Monique van de Blu. Zij gaan morgen richting Woodbridge (nu maar hopen dat zij dat ook een mooie plek zullen vinden)
Woensdag 24 juli 2013 – Ipswich-Walton Backwaters – 14,7 NM – 6 uur
We hebben het plan om tussen de middag bij Butt & Oysters te lunchen en daarna voor anker te gaan in de Backwaters, een kreek net even ten zuiden van de Orwell.
Rond 10:30 vertrekken wij op ons gemakkie uit Ipswich. Er staat maar een beetje wind, maar net voldoende om ons tegen de stroom in naar de Harwich Royal Yacht Club te brengen. Daar aangekomen vragen wij de uiterst vriendelijke havenmeester toestemming om 2 uurtjes te blijven liggen zodat wij even naar PinMill kunnen lopen, lunchen en weer terug lopen. De lunch heeft ons uitstekend gesmaakt. We delen samen de chicken en een broodje zalm. Leven als God in Engeland hebben wij bedacht. Het weer is top, beetje wind, beetje zon en een heerlijke temperatuur. Echt ankerweer.
Op het smalle vaarwater bij Pennyhole (net na de Knab boei) staat de wind net even te veel op de kop zodat wij nog een paar korte slagen moeten maken. Daarmee blijven wij de zeilschepen die wel op de motor varen nog net voor. In het Hamford Water vinden wij een mooie ankerplek. Met zo’n tien schepen liggen we hier voor anker.
Aan boord steken we de (gas) barbecue aan en tijdens het eten genieten wij van de grote hoeveelheid zeehondjes die over opduiken en een prachtige zonsondergang. Hoe was het ook alweer? “God in Engeland” toch?
Donderdag 25 juli 2013 – Walton Backwaters – Blackwater (Bradwell) – 25,7 NM
Vannacht even voor 4 uur gaat het ankeralarm af. Ik ga eruit om te kijken en denk nog even dat het komt door de kentering van het tij. Als ik van het moment gebruik maak om even een plasje te doen, valt het mij op dat het schip iets verderop lijkt te varen: de horizon schuift op. Oeps, wij zijn behoorlijk aan het krabben, het anker houdt niet. De moter starten, het anker maar weer opnieuw uitgooien, het alarm er weer op en naar bed.
Rond acht uur worden wij weer door het ankeralarm gewekt. Balen, want we krabben alweer. Nog maar een keer het anker lichten en opnieuw uitgooien. We besluiten te ontbijten en daarna direct te vertrekken richting de Blackwater.
Onder zeil vertrekken we rond 10 uur uit de Backwaters, een klein briesje, windkracht 2-3 maar uit het oosten, voldoende om ons tegen de stroom met een rustige gangetje door het ondiepe water te verplaatsen. We zien de dieptemeter teruglopen naar 1 meter, 90 centimeter en steeds minder tot uiteindelijk 0 en ja hoor, we raken de bodem. Onder zeil houden we voldoende kracht om door te varen en zien de dieptemeter al ras weer oplopen. Het is opkomend tij, dus geen enkele paniek.
Achter ons komen nog een paar schepen aan, maar we lopen natuurlijk op ze uit 😉
Ruim voor de Landguard boei besluiten we een slag te maken. De wind ruimt steeds meer van oost naar zuidoost. Uiteindelijk zullen we met wind uit het westen eindigen.
Het is heerlijk weer en er blijft een rustig windje staan. Mede dankzij de stroom houden we een goede snelheid van 5-6 knopen. Het is leuk varen, vlak onder de kust bij Walton on the Naze. Het windmolenpark bij Gunfleed Sand komt al snel in zicht en de wind neemt langzaam toe, we raken regelmatig de 7 knopen aan.
Het water is hier veel groter en breder dan we hadden verwacht. Alleen aan stuurboord zijde is land te zien, maar aan stuurboord lijkt er alleen maar water te zijn.
We krijgen het power station in beeld en zijn benieuwd of het daar wel leuk zal zijn, zo dicht achter die centrale.
Voorzichtig navigeren we tussen de groene staken aan bakboord en de rode tonnen aan bakboord naar de ingang van de haven. Het is nog steeds opkomend water, wat altijd meer rust geeft als je op onbekend ondiep water vaart. Via de marifoon vragen we een plekje en krijgen E41 toegewezen.
Het blijkt een erg leuke haven te zijn, midden in de natuur. De mensen zijn, zoals we inmiddels wel gewend zijn, erg vriendelijk. Het havenkantoor is in een soort vuurtorentje onder gebracht.
In de loop van de avond wordt het laag water, wat erg spectaculair is want het verschil tussen en eb en vloed is nu (rond springtij) ongeveer 6 meter!
We eten in het restaurant aan de haven met een prachtig uitzicht over de baai en de ondergaande zon. What else do we need??
Vrijdag 26 juli 2013 – Blackwater (Bradwell)
We blijven nog een dagje liggen en willen vandaag de wandeling maken die ons van de haven langs de baai en power station naar het oudste kerkje van Engeland brengt. Het is een wandeling van ongeveer 3 uur. Wij besluiten het op de vouwfietsjes te doen. Dit blijkt achteraf niet zo’n goede keus te zijn, want het is echt geen fietspad. Al hobbelend vervolgen we het pad, het gras komt tot onze knieën. Maar goed, wij komen uiteindelijk bij een oud gebouw uit; een schuurtje of zo iets. Het blijkt echter het oudste kerkje van Engeland te zijn. Als wij naar binnen lopen zien we een paar eenvoudige banken staan. Op een van die banken zit een man te mediteren terwijl er op de grond, midden in de kerk, een tweede man op zijn rug hetzelfde doet. Ze reageren in eerste instantie niet op onze aanwezigheid, maar uiteindelijk gaat de liggende man in kleermakershouding verder met zijn meditatie.
Even later komen er ook nog twee oudere Engelse mensen met 2 honden waarvan er een de rust in de kerk behoorlijk verstoord door uitgebreid en luidruchtig uit te hijgen. De mensen excuseren zich en geven aan dat dat niet hun hond is, maar de hond van een boer verderop.
Eenmaal in het plaatsje aangekomen drinken wij nog wat in de pub en gaan op zoek naar de shop. Dit blijkt wel erg klein en beperkt te zijn. In de boekjes staat dat Bradwell voor rustzoekers is en dat begrijpen wij nu ook wel.
Onderweg blijkt het achterwiel van Hettie haar fietsje raar te doen: er blijken een behoorlijk aantal spaken gesprongen te zijn. Het zijn natuurlijk ook geen mountainbikes; het hobbelige paadje heeft zijn tol geëist. Wel jammer, want nu zullen we de rest van de vakantie zonder fiets moeten doen.
Jasper vertrekt vanavond naar zijn vakantiebestemming Afrika. Hij gaat samen met Gijs en nog een vriend van Gijs 4 weken trekken in Zuid Afrika, Swaziland, Maputo, Mozambique en Hluhlu. Vooral Mozambique vinden wij wel een beetje spannend, maar ze zijn voorzichtig. Via de facetime hebben wij nog even contact met Jasper en wensen hem heel erg veel plezier.
Zaterdag 27 juli 2013 – Blackwater (Bradwell)
Aangezien er vanmiddag en/f vanavond slecht weer wordt voorspeld met veel wind, regen en onweer besluiten wij vandaag met de bus naar Burnham on Crouch te gaan. We hebben weer wat geld nodig er de voorraad is ook aardig geslonken. Helaas gaan er niet zo veel bussen en missen wij bus van 13:00 uur net. De laatste bus vanuit Burnham naar Bradwell vertrekt al om 16:30 uur. Een auto huren dan maar? Helaas, dan moeten we de auto zelf in Burnham ophalen. Een taxi dus. 6 taxi bedrijven gebeld: ze nemen niet op, of de telefoon staat uit op de 6de na. Deze man kan pas na 14:00 uur; dat biedt ons hooguit een uurtje in Burnham. De receptie van de marina weet raadt: Peter wil jullie misschien wel even brengen. En zo gezegd zo gedaan. Peter blijkt een gepensioneerde man van tegen de 80 te zijn. Peter is weinig spraakzaam, maar schijn het toch wel leuk te vinden om ons te rijden. Hij woont al 30 jaar in de marina, maar hij lijkt minder tevreden te zijn met de douches dan wij. Peter heeft een sterke eigen geur bij zich 😉
Wij besluiten het bij de boodschappen en de supermarkt te houden en met Peter weer terug naar de marina te rijden.
’s Avonds is er in de marina een barbecue. Helemaal enthousiast zijn we niet, maar besluiten toch maar aan te sluiten. De steak blijkt verrassend goed te zijn en we doen ons tegoed aan de salade en gepofte aardappel. Het is even na 20:00 uur als we de eerste druppels voelen en de parasols dienst doen als paraplu. Niet veel later is het dan ook echt uit met de barbecue pret en snelt iedereen naar binnen.
Wij bestellen via internet 2 plaatsen voor de musical “We will rock you” waar wij dinsdagavond in Londen heen zullen gaan.
Wij hadden voordat we aan de barbecue gingen de wintertent er al opgezet zodat wij ook met regen buiten kunnen zitten. Een goed plan want we hebben in de regen heerlijk buiten kunnen lezen.
Zondag 28 juli 2013 – Blackwater (Bradwell)-Holehaven – 53,7 NM (41,6 NM op de GPS !!) – 7,5 uur
Het is weer een mooie dag, maar er staat wel veel wind: een dikke windkracht 5 uit ZZW. Het is pas rond 11 uur laag water en hebben uitgerekend dat wij niet voor 12:45 kunnen vertrekken om voldoende water te hebben in de kreek naar de ingang van de marina (of uitgang in dit geval)
Wij ruimen de wintertent op: helaas de rits die aan de buiskap zit blijkt kapot te zijn.Dus deze vakantie kan hij niet meer gebruikt worden. Na wat wikken en wegen vervangen wij toch de genua voor de high aspect. Met de wind uit ZZW zullen wij richting de Thames een aantal slagen moeten maken en de windverwachting is dat deze nog wat aan zal trekken. De high aspect dus opgezet. Even voor half een maken we los en gooien wij de dieseltank nog even vol (met rode diesel, dus het bonnetje goed bewaren!) Wij blijken 44 liter te hebben gebuikt voor bijna 50 motoruren. Iets minder dan 2 liter per uur is niet verkeerd.
Het is nog geen 12:45 uur als wij vertrekken. Iets aan de vroege kant, maar het is opkomen water: voorzichtig aan. In de kreek zien we de dieptemeter even de 0 cm aantikken, maar het gaat net. Goed uitgerekend dus. Als we dieper water krijgen hijsen we de zeilen en besluit ik direct een rif in het grootzeil te zetten.
Met veel stroom tegen, maar regelmatige een dikke 8 knopen op het log gaat het toch snel de Blackwater af, richting de windmolens. Wij willen de Spitway door, een ondiepe oversteek bij de monding van de Blackwaters. Het alternatief is ruim 10 mijl door te varen en dan weer terug naar het zuiden: een omweg van bijna 25 mijl.
Bij de Wallet Spitway boei gaan we wat hoger varen en kunnen hoog aan de zeil de oversteek naar de Swin Spitway maken. Daarna volgen een aantal slagen voordat wij de ruimte hebben om de Thames verder op te varen. Onderweg besluiten we Queenborough links te laten liggen en te kijken of wij in Holehaven aan de mooring kunnen liggen. Helemaal zeker zijn wij niet, maar de pilot geeft deze mogelijkheid aan. Het scheelt toch zo’n slordige 10 mijl om niet naar Queenborough te gaan en morgen zitten we weer wat dichter bij Londen.
We hebben een lelijke stroming tegen op de Thames tot over de 3 knopen! Het helpt wel iets als we het ondiepere water op proberen te zoeken, maar het haalt de snelheid er behoorlijk uit.
Holehaven blijkt midden tussen de industrie te liggen en geschikt voor kleine ondiepe bootjes, maar niet voor 2 meter diepstekende zeiljachten. Veel opties lijken wij in de buurt niet te hebben en de stroom tegen aanhouden lijkt ons ook niet echt een optie. Daarom maar een wat “kleinere” industrieboei gepakt die wat in de achteraf en bij ondiep water te vinden was. Het zal misschien niet mogen, maar het geeft ons wel een goede beschutting voor de nacht.
Het is een zware roestige boei waar we aan liggen en daar wil je met je nieuw bespoten blauwe romp niet tegen aan geklotst worden. Als je dan ook nog blond bent, dan bedenk je gewoon langs de boei langszij te gaan, een paar fenders ertussen en vastsjorren aan de boei. Dat gaat ook prima, maar het gevolg is dat je zeer onrustig mee hobbelt met alles wat de boei ook doet. Nadat wij lekker hebben gegeten (het is inmiddels ruim 22:30 uur geworden) probeer ik wat te slapen. Het is echter warm en de boot is erg onrustig. Wij bekijken onze opties om verderop andere beschutting te vinden. De pilots geven daar weinig toch geen informatie over, maar ons lijkt Gravesend wel een mogelijke optie.
Als ik rond 23:00 uur de boot toch los maak van de ton, blijkt dat de boot veeeel rustiger is zodra we weer gewoon met een lijn aan deze mooring liggen. Wij blijven liggen.
Als een blok vallen we in slaap en worden pas net voor zonsopgang voor het eerst wakker.
Maandag 29 juli 2013 – Holehaven – London (South Dock) – 6 uur
Vanochtend met St. Katherine Dock gebeld voor een plekje voor 2 nachten. Helaas maar de norse man aan de telefoon gaf aan dat er geen plek was. Morgen misschien wel, maar dan moeten we morgen maar bellen. Reserveren voor morgen kon niet ?!
Op aanraden van een Engelsman die wij in Bradwell hadden ontmoet bellen we met South Dock Marina. Een alleraardigste man gaf aan dat dit lukt en dat we welkom waren. Wat adviesjes hier en daar ontvangen en dat was het. Het wordt dus South Dock. Van de Engelsman begrepen wij dat de snelle ferry naar hartje Londen voor de deur ligt en een prima alternatief is om ons de laatste 3 mijl naar hartje Londen te brengen.
Na het ontbijt wachten we nog even totdat het tij wat minder tegen staat en willen dan vertrekken richting onze bestemming: London here we come!
Terwijl we nog aan de koffie zitten zien we een slepertje met een sleepbak onze kant opvaren. “Die wil aan onze mooring” zeg ik nog voordat hij kort op de toeter slaat. Ja, hoor, hij wil inderdaad onze mooring hebben. In mum van tijd hebben wij onze motor gestart en de lijn losgegooid. Met een vriendelijk handgebaar laat de schipper weten te waarderen dat we snel ruimte hebben gemaakt.
De stroom staat nu nog behoorlijk tegen, maar echt haast hebben wij niet. Met een rif in het grootzeil en de high aspect nog steeds op zeilen wij zo hoog als mogelijk aan de wind. Een zeer stevige bries die varieert van 5 tot 7 en uit richtingen die net zo variabel zijn van west tot zuid. Helaas zit er steeds iets te veel west in. Vlagerige wind dus en ook uit verschillende richtingen: lastig zeilen dus. Toch zien we kans het meeste onder zeil te kunnen doen, mede omdat er weinig scheepvaart is en wij zo nu en dan een slag naar zuidkant van de Thames kunnen maken. Wij worden zowaar ingelopen dor een ander zeilschip: een grote tweemaster, ook uit Nederland.
De sky-line van Londen doemt opeens op. Wat is dat een mooi gezicht. Toch wel erg gaaf om met je eigen boot Londen in te varen. Het is nu al leuk.
Bij de barrier (stormvloedkering) melden wij ons netjes via kanaal 14 en krijgen toestemming om de G opening te nemen. Het schip achter ons (de tweemaster) krijgt E toegewezen, maar tot onze verbazing komen ze ons door de G opening achterna. Ach, wat maakt het ook uit?
Eenmaal bij South Dock aangekomen hebben we even contact via de marifoon, maar er blijkt nog te weinig water boven de drempel te staan. We varen maar een beetje door, maar realiseren ons goed voorzichtig te zijn en varen niet te ver door, want terug moeten we weer tegen ruim 2 knopen stroom opboksen!
40 minuten later melden wij ons weer bij South Dock, maar er staat precies 2 meter water boven de drempel en, mede door de harde wind, ook een behoorlijke deining. We moeten dus nog even een kwartiertje geduld hebben.
Dan varen we als tweede schip de krappe sluiskom in en willen bij (alweer) een Nederlands schip langszij. Dat wordt echter afgewezen omdat ze zich met de hand aan de kade vasthouden. Na wat heen en weer te manoeuvreren leggen wij aan bakboord in de sluis aan. Even later een derde (ook NL) schip en een rib. De sluis is vol. In de sluis krijgen wij onze ligplaats te horen waar wij even later moe, maar zeker voldaan, aanmeren. Wij zijn in Londen!
Eerst lekker een welverdiende borrel en dan snel een uitgebreide douchebeurt. Nadat we zijn opgefrist en allebei gen zin meer hebben Londen in te gaan, besluiten we in de buurt in een pub wat te gaan eten. Daarna nog even aan dit verslag werken, een kopje koffie en dan snel te bed. Morgen gaan wij Londen onveilig maken en natuurlijk …. naar de musical.
Dinsdag 30 juli 2013 – Londen (South Dock)
Na het ontbijt hebben wij de snelboot naar het centrum van Londen genomen. Voor 6,50 pound reis je snel en comfortabel over het water naar het centrum. Wij stappen bij Embankment uit nadat wij inderdaad vlak naast de Tower Bridge de ingang van Katherine Dock hebben gezien.
Vanuit Embankement nemen wij de metro naar Tottingham omdat wij eerst de kaartjes van de musical op willen halen. Als wij de metro uitkomen, lopen wij zo het theater in. Mooier kan niet. Daarna een kopje koffie bij Café Rouge. Het weer is druilerig, heel ander weer dan wij tot op heden hebben gehad, en het lijkt ons daarom een goed idee om naar het Britisch Museum te gaan. Wat een enorm mooi en groots museum is dat! De rest van de dag hebben wij de meeste zalen wel een bezoekje gebracht, maar eigenlijk doe je al dat is geëxposeerd tekort door dat op een dag te doen. Het is bijna half zes als wij het museum weer uitlopen. Buiten is er inmiddels een helikopter (medical rescue) op het grasveld van het Britisch Museum geland die veel bekijks heeft. Wij hebben een tafeltje gereserveerd bij Café Rouge, net naast het theater. Daar hebben wij lekker gegeten en om 19:15 uur lopen wij naar het theater waar de voorstelling van “We will rock you” om 19:30 uur begint. Een leuke musical en een erg leuke ervaring.
Daarna met de underground terug naar South Dock en dag 1 in Londen zit er alweer op.
Woensdag 31 juli 2013 – Londen (South Dock – St. Katherine Dock – 1,7NM (3 GPS) – 1 uur
Om 8:00 uur afgesproken om South Dock te kunnen verlaten zodat wij door kunnen varen naar St. Katherine Dock. Wij zijn erg benieuwd. South Dock is een prima en rustige haven met zeer vriendelijk mensen. Bij het afrekenen zien we dat ze zelfs een hele DVD verzameling hebben om uit te lenen: terug brengen of een andere DVD voor in de plaats leggen.
Het is vies en druilerig weer als wij op ons gemakje met alleen de high aspect op richting het centrum varen. Om 9 uur is het hoog water, het is maar 3 mijl, dus haast hebben we niet. Als wij dan met ons eigen schip richting de Tower Bridge varen is dat wel kicken hoor. Wij moeten nog 15-20 minuten wachten voordat de lock wordt bediend, dus maken wij aan een van de moorings vast die er voor Katherine Dock liggen. Via het Wifi Point “Tower Bridge” krijg ik nog contact met de buitenwereld en plaats ik een paar foto’s van de Tower Bridge op Facebook 😉
Douchen en dan lopen wij Londen in. Langs Londen Tower waar er lange rijen mensen staan te wachten om naar binnen te kunnen om o.a. de kroon juwelen te bezichtigen. Wij willen niet weer een hele dag in een museum rondhangen en lopen door. Vlak nadat we St. Paul’s zijn gepasseerd besluiten wij een bus tour te nemen om op die manier toch zo vell mogelijk van Londen mee te kunnen krijgen. Een onooglijke Engelsman met vieze nagels, tanden en een dito pak, weet toch op een leuke manier van alles te vertellen waar we langs komen. Toch een leuke manier om in relatief korte tijd veel te zien. De tour zou bijna 3 uur duren, maar ruim 4 uur later stappen wij pas weer uit vlak bij St. Paul’s. We lopen over de millennium brug naar de andere kant van de Thames en later via de Tower Bridge weer terug. Vlakbij de haven nog even naar de super market en bij Zi Zi (op de haven) lekker gegeten. Na het eten nog even een klein rondje gelopen. Terwijl wij rond 22:00 uur midden op Tower Bridge staan, gaan er plots allerlei bellen en zoemers herrie te maken. Het blijkt dat de brug geopend gaat worden voor een groot zeilschip. Een prachtig gezicht om de verlichte brug zo open te zien gaan. Nadat deze weer gesloten is, klinkt er dan ook een applaus voor dit mooie spektakel. Nemen wij ook zomaar mee.
Donderdag 1 augustus 2013 – Londen – Queenborough – 38,5 NM (43,4 GPS) – 7,5 uur
Douchen, ontbijten en om 8:55 uur afgesproken om de haven door de lock te kunnen verlaten. Het is prachtig mooi weer, de lucht strak blauw en de voorspelling is dat het vandaag 30 graden zou worden. Met 1 Belgisch schip en 2 andere Nederlandse schepen verlaten wij St. Katherina Dock en daarmee Londen. Nog wat foto’s van en bij de Tower Bridge en de zeilen kunnen worden gehesen. Er staat niet veel wind, maar echt haast hebben wij ook niet. De stroom staat nog even tegen, maar zal met een goed half uur mee gaan lopen. De andere schepen gaan ons op de motor vooruit. Vanuit South Dock komt ook nog een Nederlands schip naar buiten, zodat wij gezellig met 4 Nederlandse schepen de Thames afvaren. De wind steekt geleidelijk aan de kop op, het is erg vlagerig, maar de windmeter staat toch regelmatig boven de 20 knopen: windkracht 5.
Het blijft de hele dag stalend weer, maar door de straffe Zuid-Zuid-Oosten wind is het erg aangenaam varen. Nadat wij de Thames Barrier zijn gepasseerd hijsen wij de zeilen weer en die laten wij tot Queenborough ook niet meer zakken. We moeten wel een groot aantal slagen maken, 19 om precies te zijn, maar omdat het niet erg druk is met beroepsscheepvaart en de stroom lekker mee staat, gaat het best snel. Zodra wij het laatste brede en rechte stuk van de Thames hebben kunnen we lekker doorzeilen en halen wij de schepen die het grootste deel op de motor zijn gegaan één voor één in. Het is een heerlijke zeildag geworden, maar wij zijn toch allebei ook wat verbrand: stom dus!
Als eerste hebben wij een mooring te pakken en liggen al snel vast. Achter ons lukt het een stel niet om de mooring vast te krijgen en help ik ze een handje met behulp van onze dinky.
Aan de mooring bij Queenborough, die nu bijna allemaal in gebruik zijn, smaakt het koude biertje erg lekker ! De havenboefjes van Queenborough komen even later nog afrekenen voor de mooring: een vast tarief van 12 pound per mooring.
Wij wachten tot de zon bijna onder is voordat we gaan eten. In de kuip genieten we nog lang na van een heerlijke zomerse dag en avond.
Vrijdag 2 augustus 2013 – Queenborough – Ramsgate – 28,7 NM (34 GPS) – 6 uur
Het is kwart voor acht als wij worden gewekt door een straffe regenbui. Alles staat nog open, dus maar snel de raampjes dicht doen. Lekker voor de afkoeling, maar in de boot is het gewoon nog 21 graden.
4 weken is natuurlijk een asociaal lange vakantie, maar inmiddels is de laatste week al in zicht. De tijd is voorbij gevlogen. Maar even niet aan denken 😉
Queenborough ligt op een eiland; the Isle of Sheppey. Dat komt omdat de rivier de Swale aan de monding van deThames begint en er dan even later weer uit te komen. Wij hebben overwogen de Swale helemaal door te varen, maar zien daar toch vanaf. Er is een brug die open moet en waarvan wij de tijden niet precies kunnen vinden, maar ook de ondiepte van met een LLW waterstand van 40 cm weerhoudt ons van deze keuze. Gewoon terug naar de Thames en dan op naar Ramsgate.
Even na 9 uur vertrekken wij. Vol enthousiasme hijsen wij de zeilen, maar het duurt niet al te lang voordat de motor al weer gestart kan worden. Zo veel wind als er gisteren stond, zo weinig hebben wij nu. Ach, het kan ook niet altijd feest zijn. Mede omdat het weer zo rustig is, besluiten wij de kust een beetje te volgen en varen wij over ondiep water. Op de kaart lijkt het nog even spannend te worden (het is afnemend tij), maar het blijkt alles mee te vallen; de dieptemeter komt niet onder de 1,90 meter on de kiel (bijna 4 meter dus).
De kustlijn is mooi om te zien; krijtrotsen en stukjes strand wisselen af en de strandjes zijn behoorlijk druk bezocht, want zomer blijft het!
Als wij ons bij Ramsgate via de marifoon melden, valt het al op dat er geen grote scheepvaart is te zien. Later begrijpen wij van de havenmeester (die ruim 30 jaar bij de ferry heeft gewerkt) dat deze in april 2013 failliet zijn gegaan. Maar, “it’s still a port, so keep fingers crossed”, laat zien hoezeer hij terug verlangt naar zijn vorige baan.
Ed en Monique van de Blu (de Elan 333 die wij in Ipswich hebben ontmoet) hadden onze komst via de marifoon gehoord en hebben een groot aantal foto’s genomen van onze aankomst. Erg leuk natuurlijk!
Als wij aan de E-pantoon aankomen blijkt er een plekje vrij te zijn naast de Blu, deze was natuurlijk aan ons voorbestemd.
Na de borrel zijn wij Ramsgate nog even in geweest en hebben wij nog wat inkopen gedaan. Als we naar de weersverwachting kijken dan lijkt het erop dat er morgen een goede windkracht 4 vanuit ZZW staat en zondag weer heel weinig wind. De kans is daarom groot dat wij morgen weer verder gaan richting Oostende.
Zaterdag 3 augustus 2013 – Ramsgate – Oostende 61 NM – 8 uur
Met een strak blauwe lucht worden wij wakker in Ramsgate. Er staat een stevige bries, dus de high aspect laten wij lekker staan en voor alle zekerheid starten wij met een dubbel rif in het grootzeil.
Om 8:15 uur gooien wij de trossen los nadat wij de bijboot op het voordek hebben vastgesjord. Bye bye Great Britian, it was was great! België, here we come.
De koppen staan op het water en er staat een dikke 20 knopen wind als wij Ramsgate uitvaren. De Wind staat mooi ruim uit ZZW, dus de snelheid zit er al meteen goed in.
Na 1,5-2 uur varen neemt wind toe en gaat naar 6-7 en de golfhoogte neemt ook behoorlijk toe. De luikjes gaan er voor de zekerheid in en wij maken de lifelijnen vast want er zou zomaar eens een breker naar binnen kunnen komen. We zitten nog wel in korte broek en een truitje, want koud is het zeker niet. De zon schijnt volop hoewel we daar eigenlijk geen erg in hebben want het gaat steeds meer tekeer en de wind neemt toe naar 7-8 met een enkele uitschieter. De golfslag neemt ook toe en het is intensief sturen om de brekers proberen te ontwijken.
Het kon natuurlijk niet uitblijven; de eerste breker brengt ons zomaar 100 liter water in de kuip en neemt en passant de fles drinkwater die tegen de kajuitdeuren stond met zich mee de zee in: zonde van het water en zeker ook van de plasticberg die wij daarmee ook onbedoeld in stand houden: balen! Als er dan ruim 100 liter water binnen komt zetten, dan word je nat! De wind en de zon zorgen dat het ook weer snel opdroogt. En dan, net als je kleren weer bijna droog zijn, komt de volgende breker naar binnen zetten. Zo gaat het een paar uur lang door. Als er dan ruim 38 knopen wind op de teller staat, hoop je dat het ergste is geweest en dat het niet nog harder tekeer zal gaan, want het moet natuurlijk wel leuk blijven.
De eerste shipping lane is rustig, maar op de tweede shipping lane krijgen wij toch met een aantal schepen van doen waarbij we wat uit moeten wijken. Met het ruimen van de wind en de uitwijk manoeuvres koersen wij wat te veel naar het zuiden. Tegen de tijd dat wij bij Oostende zijn, zal de stroom ons nog meer naar het zuiden zetten. We overwegen naar Nieuwpoort uit te wijken en dan morgen naar Oostende te gaan.
Maar de golfslag en de wind nemen dan toch langzaam wat af (nou ja, nog steeds een dikke 6 hoor) en gaan wij toch maar direct door naar Oostende. Dat houdt wel in dat we voor de wind moeten varen, wat met de golfslag onrustig is. We zoeken de kust op en kruisen de wind daarmee wat af. Nadeel is dat wij het laatste stukje naar Oostende stroom tegen zullen hebben.
Rond 17:00 uur varen wij moe maar voldaan Oostende binnen. We kunnen zo de sluis van naar de Marcator haven binnen varen die net op groen is gegaan. In de Mercator haven krijgen wij C26 toegewezen, maar die plek blijkt te smal te zijn: C28 daarom maar genomen en daar mogen we blijven liggen.
’s Avonds met kleren en al onder de douche om het zout er aan alle kanten uit te spoelen. De pizza en het biertje aan boord smaakte voortreffelijk, maar de deining voelden wij lange tijd later nog steeds 😉 Het was een van onze meest heftige tochten.
Zondag 4 augustus 2013 – Oostende
Het is zondag; een rustdag. De laatste week van de vakantie begint. Thijs laat weten dat hij vanmiddag naar Oostende komt; gezellig.
Nadat we rustig wakker worden, lopen we door de gezellige winkelstraat van Oostende en halen o.a een doosje bonbons. Thijs komt even na 16:00 uur aan en we drinken gezellig wat met elkaar aan boord.
Ed en Monique van de Blu (je weet wel, de mooie blauwe Elan 333) Komen tegen 18:00 uur aan in Oostende en ik heb beloofd foto’s te schieten. Met z’n drietjes lopen we via de winkelstraat naar het strand en later naar de pier. Even na 17:30 uur zien we de Blu binnenlopen en nemen we een aantal foto’s: onder zeil, op de motor Oostende binnen varend, in de sluis, etc.
We drinken nog even een biertje op hun aankomst en gaan dan met z’n drietjes wat eten aan de boulevard. Tijdens het eten bedenkt Thijs dat het wel gezellig is een biertje mee te drinken en hij besluit vanavond niet meer terug te rijden, maar dat morgen ochtend heel vroeg te doen. 5:30 uur hier wegrijden, dan is hij rond 8:00 uur en kan hij zich nog net even douchen voordat hij naar zijn werk gaat.
Maandag 5 augustus 2013 – Oostende-Middelburg 28,9 NM (35,5 GPS !) – 8 uur
Nadat Thijs om 5:30 uur vertrekt, duiken wij nog even ons bed in. Even voor 9 uur schrikken wij wakker. Wij hadden om 10 uur weg willen gaan. Snel onder de douche en nog wat laatste boodschappen doen bij de Dellhaze, net naast de haven. Het is 10:15 uur als wij de brug doorvaren richting de sluis. Net na half 11 varen wij de sluis uit. Er staat niet veel wind uit ZZW. We besluiten direct de halfwinder op te zetten (de eerste keer deze vakantie) en varen zonder grootzeil zodat we de halfwinder goed vol kunnen houden richting Zeebrugge. In tegenstelling tot onze berekeningen hebben wij het eerste stuk een beetje stroom tegen, maar nog voor Zeebrugge begint de stroom ons te helpen. Zodra wij Zeebrugge voorbij zijn kunnen wij ook iets hoger aan de wind en kan het grootzeil ook bijgezet worden. Dan lopen we rond de 8-9 knopen over de grond, regelmatig meer dan 2 knopen stroom mee. Dat schiet lekker op.
Onderweg hebben wij contact gehad met de Michiel de Ruyter marina in Vlissingen, maar die hebben geen plaats meer, daarom besluiten wij door te varen naar Middelburg, kunnen we lekker gaan eten bij het Packhuys.
Als wij minder dan een halve mijl verwijderd zijn van de ingang naar de sluis van Vlissingen kentert het tij en krijgen wij het laatste kleine stukje nog even stroom tegen. Al met al dus een perfecte timing. Later zal blijken dat wij vandaag bij 7 mijl cadeau hebben gekregen.
Helaas blijkt het Packhuys op maandag en dinsdag gesloten te zijn, dus dat zit er deze keer niet in. Op advies van de havenmeester stappen wij daarom bij het clubhuis van WV Arne naar binnen waar het eetcafé “De baas en zijn madam” gevestigd is. In een piepklein open keukentje staat een jonge kok op een voortreffelijke wijze te koken. De baas van de tent, Wesley, blijkt 4 zaken te hebben en is zichtbaar en hoorbaar aanwezig. De een zal zich eraan storen, maar ach, het brengt ook leven in de tent. Wij hebben er in ieder geval erg lekker gegeten!
Dinsdag 6 augustus 2013 – Middelburg
We worden weer wakker met lekker weer. Niet zo warm vandaag, maar wel een lekker zonnetje met een graad of 24, lekker koel dus.
Na het ontbijt hebben we eerst al het zout maar eens van de boot gespoeld. Daar zat voor minstens een jaar zoutgebruik op! Het teak dek ook maar meteen onder handen genomen, zodat we weer een fris schip hebben. Normaal wordt er veel vaker aan de boot gepoetst, maar daar is deze vakantie tot op heden niets van gekomen.
’s Middags zijn wij Middelburg is geweest. Gezellige winkelstraatjes en … er is kermis in Middelburg: joepie de poepie !
’s Avonds hebben wij in het centrum van Middelburg bij Desafinado gegeten, een jazz restaurant; erg lekker gegeten.
Woensdag 7 augustus 2013 – Middelburg-Zierikzee 24,6 NM (22,4 GPS) – 6 uur
De weervoorspellingen voor vandaag beloven weinig goeds want het lijkt erop dat het de hele dag zal miezeren. We worden wakker met een lekker weertje; bewolkt, maar een prima temperatuur. Ontbijten, douchen, watersleutel terugbrengen en de brug van 10:15 uur nemen wij richting Veere. Wij gaan als laatste van een rijtje schepen het kanaal door Walcheren richting Veere. Het is maar een stukje van ± 4 mijl naar de sluis. Als wij daar aankomen zien we de lichten nog op groen staan en geven een beetje gas bij. Zodra wij in de sluis liggen gaan de deuren direct achter ons dicht. Zonder geluk komt niemand op tijd 😉
Er staat een stevige bries uit NNE, windkracht 4-5 met uitschieters naar 6. In de sluis hebben wij de zeilpakken uit de mottenballen gehaald en aangetrokken. De high aspect staat nog steeds op en er is nog geen reden deze te vervangen door de grotere genua.
Direct na de sluis hijsen wij de zeilen en het eerste stuk maken wij met ruime wind direct lekker snelheid. De andere schepen gaan allemaal op de motor, maar die laten we gewoon achter ons. Dan komen er wat bochten en moeten we opkruisen. Ondanks de regen is het heerlijk zeilen en blijven we de zeilschepen op de motor prima bijhouden. Al met al maken wij 24 slagen op het Veerse meer voordat wij, nog steeds onder zeil, bij de Zandkreeksluis richting de Oosterschelde aankomen. Hier moeten wij even wachten en meren aan naast een Dehler 36SQ (wat is dat toch een mooi schip). Een kwartiertje later varen wij de sluis binnen.
Na de sluis hebben wij de zeilen weer snel gehesen en blijven de schepen op de motor weer voor; blijft toch leuk. Even later rolt de Dehler 36SQ zijn grote genua uit en stopt de motor. Ze varen iets sneller dan wij, maar wij varen hoger aan de wind.
Zodra wij de zandkreek uit zijn, maken wij een slag richting de Zeelandbrug. De Dehler gaat mee. Vlak voor de Zeelandbrug komen wij de Dehler nog even tegen als ze vlak voor ons opkruisen richting het mastgat en steken ze de duim naar ons omhoog.
Als wij op een halve mijl van de Zeelandbrug zijn, zien we de slagbomen dicht gaan. Onze inschatting is dat we daar net te laat voor zijn, maar starten toch de motor en geven war extra gas. Je weet nooit. Het voordeel is dat de schepen vanuit Zierikzee eerst mogen gaan en dat er een aantal schepen met ons mee richting Zierikzee willen. Als laatste bereiken wij de nog steeds openstaande Zeelandbrug, nog wat gas bijgegeven. Het is nog steeds groen, dus het lijkt erop dat we geluk hebben. Als wij vlak voor de brug de lichten op rood zien springen en de brug al naar beneden komen, besluiten we toch maar de draaien. Jammer dus. Maar … de brug stopt en de lichten gaan weer op groen! Wij snel weer terugdraaien en alsnog door de half geopende brug. Toppie van de brugwachter, alleen jammer dat hij met het op rood zetten van het licht ons in verwarring heeft gebracht. Als wij daarna achterom kijken zien we dat de brug niet meer dicht gaat. Dat duurt een behoorlijke tijd en wij beginnen ons al een beetje schuldig te voelen (wat natuurlijk helemaal niet nodig is, maar toch) De brug blijft nog even half open staan om dan uiteindelijk weer omhoog te gaan en daarna uiteindelijk sluit. Inmiddels staat er een lange file op de Zeelandbrug, maar wij kunnen verder richting Zierikzee.
Als we de haven in Zierikzee bellen voor een plekje voor vanavond is de eerste vraag of wij Wemeldinge op de marifoon hebben gehoord. Dat hebben wij niet. Wij krijgen een plekje langszij een platbodem vlak voor het toiletgebouw. Een uitstekende plek als je bedenkt dat ze tot 8 dik gestapeld liggen. Achteraf blijkt dat Wemeldinge omgeroepen heeft dat Zierikzee vol ligt en er niemand meer bij kan. Wij liggen echter eerste rang; hoeveel geluk kan een mens hebben?
’s Avonds heerlijk gegeten bij Boaz, net aan de overkant van de haven met uitzicht over de haven. Het was welliswaar een dag met veel druilerige regen, maar wij hebben een uitstekende dag gekend. Het einde van de vakantie komt (helaas) steeds meer in zicht. Morgen Stellendam?
Donderdag 8 augustus 2013 – Zierikzee – Stellendam 43,8 NM – 10,5 uur
Overwogen om buitenom naar Stellendam te zeilen, maar dan hadden wij erg vroeg moeten vertrekken om optimaal van de stroom te profiteren. Dan maar uitslapen en binnendoor over het Volkenrak naar Stellendam. Wij willen dan graag de opening van de Zierikzeebrug van 11:10 uur halen.
Naast ons zijn gezellige mensen met een Dehler 43, de Quintas, komen liggen. Ook zij besluiten via het Volkenrak te varen, maar dan naar Willemstad. Als we rond 10:45 uur willen vertrekken zien wij dat de keersluis gesloten is en er al een groot aantal schepen voor liggen te wachten. Dat is nou jammer, want dan zullen wij de brug van 11:10 waarschijnlijk ook niet kunnen halen. Even voor 10 voor 11 zien we de keersluis weer open gaan. We vertrekken samen met de buren in de hop de opening nog te kunnen halen. Het is erg langzaam Zierikzee uitvaren omdat het erg druk is. Naar de brug maar weer wat gas erbij terwijl het grootzeil ook nog een beetje extra snelheid geeft. We halen de opening en na ons komen er zelfs ook nog wat schepen door. Direct na de brug gaat de genua ook uit (de high aspect heb ik vanochtend vervangen door de grotere genua) en al snel komt er snelheid in het schip. De buren met de Quintas hebben de zeilen wat later gehesen, maar komen ons al snel achterop. Samen varen wij het ene na het andere schip voorbij, want het gaat erg lekker. Windje 4, soms wat ruim, dan weer hoog aan de wind. Wij zien dat er op de Quintas foto’s van ons worden genomen, dus pakken wij het toestel om een paar erg mooie foto’s van de Quintas onder weil te malen. Wij blijven trimmen en gaan snel door het water. Het duurt tot vlak voor de Krammersluizen voordat de Quintas ons voorbij loopt. “Wat gaan jullie achterlijk hard” vinden wij wij leuk om te horen. Bij de Krammersluizen is het wachten voor een opening en wij wisselen de gegevens uit met de Quintas zodat wij later de foto’s uit kunnen wisselen. Nog net voordat we de sluis in zullen varen, realiseert de bemanning van de Quintas dat ze 19:45 meter hoog zijn, terwijl de doorgang maar 18,5 meter is! Via de marifoon krijgen ze te horen dat de sluis voor de beroepsvaart (waar wel een brug in zit) al vanaf 8 uur vanochtend in storing is. Ze besluiten daarom terug te gaan en krijgen van verschillende mensen de tip om aar St. Annaland te varen.
Voordat we de sluis invaren zien wij Marian en Peter uit de Blocq van Kuffeler ook voor de sluis wachten. Het duurt even voordat we eindelijk worden geschut en varen het Volkenrak op. Eerst nog even op de halfwinder, maar de wind is daar eigenlijk veel te ruim voor. De wind trekt gelukkig ook wat aan naar een lekker windkracht 4, en wij varen op grootzeil en genua weer een lekker gangetje. Als wij bij de Volkenraksluizen aankomen is het daar nog erg rustig. Wel jammer dat de sluis net dicht is gegaan.
Rond kwart voor zes komen we de sluis uit en varen richting Haringvlietbrug. Hoe was het ook al weer? De brug ging tijdens de spits toch niet open? De almanak geeft het antwoord: tussen half vier en half zeven blijft de brug dicht. Wij hebben dus alle tijd en kruizen wat heen en weer voordat de brug even na half zeven open gaat. Wij varen als een van de weinige onder zeil het Haringvliet op richting Stellendam. Het is erg hoog aan de wind en zo nu en dan een korte slag om weer wat hoogte te winnen. De wind neemt geleidelijk af en bij Middelharnis besluiten we de motor maar aan te zetten. Het is inmiddels kwart over acht geweest en we moeten nog 7 mijl.
Onderweg gebeld voor een plekje in Stellendam, waar wij in box B36 terecht kunnen.
Het einde van weer een prachtige dag (o ja, vergeten te zeggen, maar het was een zonnige dag met hier en daar een wolkje, maar heerlijk zeilweer!)
Vrijdag 9 augustus 2013 – Stellendam-Scheveningen 26,6 NM (29,3 GPS) – 4,5 uur !
Gisteren kwamen wij pas laat aan in Stellendam en bij de voorbereiding voor de dag van vandaag dus een misrekening gemaakt. Terwijl ik onderweg al aangaf dat het mooi uitkomt omdat wij, kijkend naar het tij, pas rond 10 uur kunnen vertrekken, heb ik gisteravond de conclusie getrokken dat wij pas rond 14:00 uur moeten vertrekken, bij laag water. Een beetje (boel) dom natuurlijk, want daarmee hebben wij het eerste deel de stroom gewoon tegen; wij hadden gewoon rond 11 uur moeten vertrekken.
Als wij rond 13:30 uur de marina uitvaren kunnen wij bijna direct door de Goereese sluis invaren. Samen met een Bavaria 47 worden wij snel geschut en kunnen wij de zeilen hijsen. We hebben ZZW rond 4 bft en kunnen het Slijkgat hoog aan de wind net bezeilen. Aan het eind van Slijkgat gekomen zitten we nog steeds op dezelfde afstand van de Bavaria 47 en is onze dag weer goed. Wij slaan stuurboord uit richting de Maasmond terwijl onze Belgische vrienden bakboord uit naar het zuiden varen. De wind trekt iets aan, maar is eigenlijk net te ruim. Met een hobbelig zeetje, niet de meest gunstige koers.
Zodra wij de Hinder voorbij zijn, krijgen we heel voorzichtig een beetje stroom mee.
Net nadat wij ons via de marifoon aan sector Maasmond hebben gemeld, belt Berry van de Haddock. Hij blijkt net een half uurtje voor ons te varen en hoorde mijn oproep via de marifoon. Hij geeft aan dat de zee na de Maasmond rustiger wordt en dat hij door gaat naar IJmuiden. Wij willen niet weer zo laat aankomen en blijven bij de planning om Scheveningen aan te lopen. De stroom loopt steeds meer mee en wij komen een lange tijd niet meer onder de 9 knopen over grond; dat schiet lekker op. Even voor 18:00 uur meren wij aan in de jachthaven van Scheveningen, iets minder dan 4,5 uur voor een schutting van de Goereese sluis en ruim 29 zeemijlen !
Morgen willen wij een beetje op tijd in de Blocq van Kuffeler aankomen en zullen we daarom moeten accepteren dat wij de hele ochtend tegen de stroom in moeten varen. De verwachting is een windje 3-4 uit NNW en dat zou dan weer wat goedmaken. We zullen zijn wat het laatste tochtje over zee zal brengen.
Zaterdag 10 augustus 2013 – Scheveningen-Blocq van Kuffeler 56,5 NM (29,3 GPS) – 8,5 uur !
Vandaag loopt de vloedstroom naar IJmuiden tot ongeveer 10 uur mee en de afstand tussen Sceveningen en IJmuiden is ongeveer 24 mijl. Dat wordt dus eel erg vroeg vertrekken of accepteren dat we wat stroom tegen zullen krijgen. Wij kiezen voor et laatste. Toch nog eel netjes vertrekken wij even voor acht uur uit de marina en zetten koers naar IJmuiden. De koerslijn is 25° en er staat een stevige bries uit NW die soms wat meer noordelijker en dan weer wat westelijker staat. Het is daarom veel en vaak trimmen, maar we hebben er een lekker gangetje in. De GPS staat steeds rond de 8 knopen. Het laatste deel krijgen we dan wat stroom tegen en zien we de 6 regelmatig op de GPS staan, maar even na 11 uur varen tussen de pier van IJmuiden richting de sluis. Vlak voor de sluis laten wij de zeilen zakken en we hoeven niet al te lang te wachten voordat wij de sluis in kunnen varen.
Na de sluis varen wij het eerste deel voor de wind op de genua, maar nadat wij iets op kunnen steken zetten wij het grootzeil ook bij. Op richting de Oranjesluizen.
Onderweg krijgen wij nog een leuke discussie over de marifoon op kanaal 68 tussen een beroepsvaart die blijkbaar geen voorrand had gekregen van een zeiljacht. De schipper van de beroepsvaart had daar verbaal over op laten maken en liet ook via de marifoon zijn ongenoegen blijken over die mensen die voor hun plezier varen. Ook zij moeten de wet kennen en zouden moeten weten dat ze niet op kanaal 68 moeten uitluisteren (wat de zeiler had gedaan), maar op kanaal 4. Dat was al 2 jaar zo! Voor ons een leermomentje om over te gaan van 68 naar 4 en dat maar eens uitzoeken.
En zo varen wij richting centraal station, waar wij het grootzeil strijken. Vlak voor de Oranjesluis gaat ook de genua naar binnen en moeten een tijdje wachten voordat de Oranjesluis open gaat. Het is druk en er staat inmiddels een stevige windkracht 6 uit NNW. Een Engels motorjacht maakt nog even ruzie met een paar Amsterdammers in een motorbootje voordat wij de sluis naar binnen varen. Het is druk, maar het lijkt erop dat wij nog net mee kunnen. Het Engelse motorjacht maakt rare manoeuvres in de sluis waardoor ik besluit maar even een rondje te draaien voor de sluis en te wachten totdat hij vast ligt. Inmiddels maakt deze Engelsman weer wat ruzie met een ander zeilschip die hard achteruit moet slaan om een aanvaring met deze Engelsman te voorkomen. Gratis vertier zei een sluiswachter in Zeeland ons afgelopen week.
Als de Oranjesluizen weer opengaan, gaat ook de Schellingwoudebrug open. Net iets te vroeg voor ons, dus moeten wij nog even 20 minuten wachten voor de volgende opening.
Direct na de brug de zeilen weer gehesen en in een rechte lijn naar de Blocq van Kuffeler.
De wind trekt langzaam wat meer aan, terwijl wij onder vol zeil en volle snelheid naar de thuisplek vliegen. Als wij de haven in het zicht hebben lopen we uit ons roer en krijgen we hem maar lastig weer voor de wind. Als dat een tweede keer gebeurt, wil ik het grootzeil laten zakken, maar door een misverstandje tussen ons, resulteert dat in een harde klapgijp. Wel jammer het eerste en enige akkevietje van de vakantie zo vlak voor de eigen thuishaven, maar het laat de pret gelukkig niet drukken.
Rond half vijf maken wij weer vast op onze vertrouwde plek. Wij zijn weer thuis na een geweldige 4 weken. Engeland, wij komen zeker weer eens terug!